Saturday, June 29, 2013

Slaturin gongur...


Tá ið hol verður sett á ein kodda og túsundtals fjarðar breiða seg í allar ættir, er vónleyst at savna tær aftur.

Barnabøkur læra okkum mangt og hvat. Ikki er tað talið av orðum, sum er avgerandi, men heldur innihaldið, sum verður sagt í fáum, vælvaldum orðum.

Ein dagin eg leitaði eftir eini góðari bók, kom eg fram á bók, sum Madonna hevur skrivað. Sjálv sigur Madonna, at hon hoyrdi hesa 300 ára gomlu søgu frá einum hon kennir, og hevur í bókini óbroyttan boðskap, men hevur klætt søguna í nýggjan ham, og kallar hana Peabody og súreplini.

Í bókini møta vit Billy, sum býr í lítla býnum Happville. Billy dámar væl at spæla baseball, og hevur ein góðan venjara, sum eitur Peabody. 



Á veg heim gongur Peabody altíð eftir høvuðsgøtuni framvið fruktsøluna hjá Funkadeli. Ein dagin eftir venjing sær ein av dreingjunum á baseball liðnum venjaran ganga fram við fruktsøluni og taka eitt súrepli, og leggur eisini merki til, at venjarin als ikki rindar fyri súreplið. Hetta undrar sjálvandi drongin, sum vikuna eftir fær aðrar dreingir við sær at eygleiða Peabody, tá ið hann gongur sama veg heim. Sum teir standa og hyggja, kemur Peabody framvið og gera júst tað sama sum vikuna frammanundan. Hann tekur eitt súrepli úr fruktsøluni, og uttan at gjalda spákar hann víðari.

Allir dreingirnir fara við tað sama heim at siga søguna um venjaran, og hendingin fær sum vera man afturljóð í lítla býnum, har øll hoyra søguna um Peabody.



Nú er so aftur leygardagur, og næsti baseball dystur er á skránni. Á vøllinum stendur venjarin Peabody einsamallur og bíðar eftir dreingjunum. Tá ið Billy kemur, greiðir hann Peabody frá hendingini um súreplini, sum hann hevur tikið uttan at gjalda. Av hesi orsøk verður Billy einasti drongur, sum møtir til dystin hendan dagin. Peabody skilir beinanvegin trupulleikan, sum veit, at hann hvønn leygarmorgun rindar fyri øll súreplini, og kann tí taka tey “uttan at gjalda”.

Hóast keddur, vil Peabody fegin sjálvur tosa við drongin, ið var fyrstur at síggja hann taka súrepli uttan at gjalda. Peabody biður hann møta sær, og við sær skal drongurin hava ein kodda.




Moralurin er eyðsýndur. Tá ið drongurin er komin, biður Peabody hann seta hol á koddan. Nú spreiða allar fjarðarnar seg við lotinum út um allan vøllin. Drongurin hevði ongan hugsandi møguleika at henta allar fjarðarnar uppaftur. “Tað er líka ógjørligt at bøta skaðan, sum tú hevur gjørt við at spjaða slatur um, at eg stjali”, segði Peabody. “Hvør fjøður umboðar eitt fólk í Happville.”

Fjarðarnar eru bert ein mynd, men sigur okkum, hvussu varin vit mugu vera, tá ið vit tosa, fyri ikki at skaða onnur. Soleiðis ber fyrimyndarliga væl til at klæða eina gamla søgu í nýggjan ham. Gomul tó altíð aktuell.


No comments:

Post a Comment