Kanska er lívið sorgarlag, kanska er lívið gott

Østrøm er í hesum døgum karmur um framsýning av ómetaliga fittum snýðum, sum á ein hátt líkjast, men sum hinvegin eru eins ymisk og øll vit onnur. Ja, myndirnar, sum í veruleikanum siga meir enn 1000 orð, góvu huganum ferð og á flogi kom ivin og segði, kanska er lívið sorgarlag. Tí seinastu árini er mangt sagt og skrivað um hesi fittu snýð, sum um nøkur ár, eftir øllum at døma, verða søga. Við hesum sum viðføri á ferðini, bar framsýningin tó boð um alt annað enn sorgarlag. Heldur er hon ein staðfesting av, at lívið er gott - tí hvør orkar at liva uttan ymsikleikan.

Anette B. Arentsen, sum hevur skrivað bókina ”Kan prinsesser have Downs syndrom”, er mamma Sofie, sum er fødd í januar 2009 við Downs syndrom og Marie, sum er fødd í september 2011. Inni á "Flik Flak Familie" sigur hon nakað soleiðis um familjulív teirra.

Vit hava sæð familjur bæði við børnum við breki og uttan brek, og tær hava givið okkum íblástur, tí tær eisini hava yvirskot til annað, enn at leggja dent á trupulleikarnar í virkna gerandisdegnum. Um vit hava børn við breki ella ikki, so snýr lívið seg um, hvussu vit velja at síggja tað, og hvar vit seta fokus. Vit menniskju kunnu veruliga avgerða nógv og fáa tað innihaldið í lívið, sum vit sjálvi vilja. Tað einasta vit sum familja ynskja okkum er eitt gott lív saman við Sofie og lítlusystur hennara. Og tað hava vit – heilt einfalt!

Um, hvat hon hevur lært við at fáa eitt barn við breki, svarar hon, at tað avgjørt er at virðismeta lívið. Vit halda ofta, at tað, sum vit fegin vilja hava, kemur til okkum. Men onkuntíð er tað bara okkurt, sum er størri enn vit sjálvi, sum velur fyri okkum. Hvør ein lætti at gerast greiður yvir, at Sofie var og er ein ovurstór gáva til okkum frá ”onkrum”! Vit takka!

Eg eri í veruleikanum rættiliga ofta stolt mamma – næstan hvønn dag! Tí vit hava ein innihaldsríkan gerandisdag. Tá ið Sofie og lítlasystir hennara flenna, fáa mennandi avbjóðingar, og tá ið tær hálsfevnast - tá ið eg síggi í eygum teirra, at tær hava tað gott og eru tryggar, so gerist eg stolt av teimum. At hugsa sær, at tað er hetta maður mín og eg, sum hava givið børnum okkara. Tað er fantastiskt!

Soleiðis fór eg av framsýningini heit um hjartað. Lívið er gott - kanska eisini, tá ið tað er sorgarlag. Við hesum mennast vit sum menniskju, síggja í eyguni, at vit ikki altíð sjálvi hava tamarhald á tí, sum hendir, men gerast før fyri at síggja onnur virði og at virðismeta lívið.